தீப்தி இவ்வளவு அழகா - பகுதி - 2

 மறுநாள் காலை விழித்தவுடன் போனைப் பார்த்தேன். அவளிடமிருந்து எந்தத் தகவலும் இல்லை. அதன்பின்னும் அன்றிரவு வரை எதுவும் வரவில்லை. 

தவறு செய்துவிட்டவன் போல் தவித்தேன். பெண்களைப் பற்றி உயர்வான எண்ணம் கொண்டிருந்த காலம் அது. எதோ அறிவின்றி நடந்துவிட்டது, வெறும் தடவலும் முத்தமும் மட்டும் தானே என்று என்னை நானே சமாதானம் செய்துகொண்டு உறங்கிவிட்டேன்.  

அடுத்தநாள் மதியம் என் காதலியுடன் கடலை போட்டுக்கொண்டிருந்த போது மற்றொரு கால் வந்தது. யாரென்று பார்த்தபோது தீப்தி என்று திரையில் மின்னியது. காதலியை கட் செய்துவிட்டு தீப்தியை கனக்ட் செய்தேன்.

'சொல்லுங்க மேடம்' என்றேன் 

'என்ன சார் என்ன பண்றீங்க?' என்றாள் 

'சும்மா தான். யோசிச்சிட்டு இருந்தேன்'

'எத பத்தி?'

'உன்னை பத்தி. என்னை பத்தி. நம்மை பத்தி'

'ஓ. நம்ம பத்தி என்ன யோசிக்கிறீங்க?'

'ஏன் உனக்கு தெரியாதா?'

'ம்ஹும். சொல்லுங்க தெரிஞ்சுக்கறேன்' அவள் காசுவலாக பேசியது என்னை ஆசுவாசப்படுத்தியிருந்தது.

'கைக்கு எட்டுனது வாய்க்கு எட்டலையே. அத பத்தி தான்' என்ற சொற்கள் என்னை அறியாமல் வந்து விழுந்தன.

'ஹாஹா. அதுக்கு என்ன பண்றது?கை வெக்க தெரிஞ்ச ஆளுக்கு வாய் வெக்க தெரிலயே'

என் ஆண்மை ரத்தம் ஏறி தடிக்க ஆரம்பித்தது.



'அதுக்குள்ளே தான் ஓனர் கால் பண்ணி கெடுத்திட்டாரே' என்றேன்.

'நல்லவேளை கால் பண்ணுனாரு' என்று சிரித்தாள்.

'ம்ம் தப்பிச்சிட்டோம்னு நெனப்பா. இன்னொரு நாள் சிக்காமயா போயிருவ. அன்னைக்கு வச்சுகிறேன்'

'நடந்தா பாக்கலாம். சரி செம வேலை. டைமே இல்ல. 2 நாளே பேசவே இல்லையேன்னு தான் கூப்டேன். மறுபடி கொஞ்சம் பிரீ ஆயிட்டு பேசறேன். இப்போ வச்சிரட்டுமா?'

'ம்ம். ஓகே.'

'பை'

'பை'.

மனம் லேசானது. நம்மை ஒருத்திக்கு பிடித்திருப்பதே அதிசயம் இதில் இன்னொருத்தி வேறா என்று வானில் மிதந்து கொண்டிருந்தேன். இது நடந்து 2 நாள் கழித்து, காலையில் டிங் என்ற ஒலியுடன் போன் திரை மின்னியது. 

'ஹாய்' சொல்லியிருந்தாள் தீப்தி.

'ஹே' என்று பதில் தட்டினேன்.

'என்ன டூயிங்?'

'சும்மா யோசிச்சிட்டு இருந்தேன்'

'மறுபடியுமா? வேற வேலையே இல்லையா?'

'அதைவிட என்ன வேலை?'

'பாத்து ரொம்ப யோசிச்சு பைத்தியம் பிடிச்சிராம'

'ஏற்கனவே பிடிச்சாச்சு'

'அப்போ இனி உங்ககிட்ட ஜாக்கிரதையா இருக்கனும்பா'

'ஆமா. கிட்ட வந்த கடிச்சிருவேன்'

'அச்சோ. நான் வரலப்பா'

'இல்லனா மட்டும் கூப்ட உடனே வந்திருவ பாரு'

'நீங்க கூப்பிடாமயே வந்தது மறந்து போச்சா?'

'ஆமா மறந்து தான் போச்சு. ஆசை முகம் மறந்து போச்சே இதை யாரிடம் சொல்வேனடி தோழி?'

'ஹாஹா. ஸ்வீட்'

'தேங்க்ஸ்'

'ம்ம். அப்பறம்'

'ஹே ஒரு போட்டோ அனுப்பு'

'எதுக்கு?'

'பாக்கத்தான்'

'பாத்தா மட்டும் போதுமா?'

'போன்ல பக்கத்தானே முடியும்'

'அப்போ நேர்ல வாங்க'

'ஹே நிஜமாவா? எப்போ?'

'சனிக்கிழமை?'

'சுயர். எங்க?'

'என் வீட்டுக்கு'

'வீட்டுக்காரர்?'

'அவர் காலைல போய்ட்டு 2 மணிக்கு தான் வருவாரு. நீங்க 11 மணிக்கு வாங்க.'

'ரியலி? சுயரா?'

'யா'

'சூப்பர். அப்போ வாய்க்கு எட்டுமா?'

'மொதல்ல வாங்க'.

வேறு கொஞ்சம் கடலை போட்டுவிட்டு, அவள் வீட்டு அட்ரஸை அனுப்பிவிட்டு பை சொன்னாள். சனிக்கிழமைக்காக காத்திருந்தேன் நான்.

அந்த நாளும் வந்தது. குளித்துக் கிளம்பி பலவித கற்பனைகளுடன் காரை செலுத்தினேன். நேராக அவள் வீட்டின் கீழே நிறுத்திவிட்டு, வேனிட்டி மிர்ரரில் மூஞ்சியையும் தலையையும் சரி செய்துகொண்டு, இறங்கி சென்று வீட்டின் அழைப்புமணியை அழுத்தினேன்.

அன்று போல் இன்றும் எந்தக் கரடியும் கால் பண்ணவிடக்கூடாது என்று, சைலண்டில் போடா போனை எடுத்த போது திரையில் ஒரு செய்தி மின்னிக்கொண்டிருந்தது.

'Dint Go. Reschedule' - அனுப்பியிருந்தது தீப்தி.

அந்தச் செய்தியின் பொருள் என் மூளைக்குள் பதியுமுன்,

'எஸ்?' என்றது ஒரு குரல்.

நிமிர்ந்த என் கண்கள், பாதி திறந்த கதவில் ஒரு கை வைத்தபடி, பிரவுன் நிற ஷார்ட்ஸ், வெள்ளை போலோ டீ ஷர்ட், பிரேம் இல்லாத கண்ணாடி, ஒரு பக்கமாய் சீவியிருந்த சற்றே கலைந்த தலைமுடியுடன்  என்னைவிட சற்று உயரமான ஒரு ஆணைக் கண்டேன.

அவள் அனுப்பியிருந்த செய்தியின் காரணம் என் எதிரே நின்று கொண்டு இருந்தது.

உடனே சுதாரித்துக் கொண்டு 

'தீப்தி?' என்றேன்.

'என் வைப் தான், சொல்லுங்க' என்றார்.

'ஓ ஹாய். ஐயம்...' என்று என் பெயரை சொல்லி அறிமுகம் செய்து கொண்டுவிட்டு,

'தீப்தி பிரண்ட் *****வோட அண்ணன்' என்றேன்.

'ஒ உள்ள வாங்க' என்று கதவை முழுதும் திறந்து வரவேற்றார்.

உள்நோக்கி தீப்தி என்று குரல் கொடுத்துவிட்டு

'உக்காருங்க' என்று இருக்கையை கைகாட்டிவிட்டு எதிரில் இருந்த சோபாவில் அமர்ந்தார்.

'வாழ்த்துக்கள். உங்க கல்யாணத்துக்கு வரமுடில. வேலை விஷயமா வெளிநாடு போயிருந்தேன்' என்றேன்.

'பரவலங்க. எங்க ஐடீல ஒர்க் பண்றீங்களா?' என்றார்.

'ஆமாங்க' என்றேன். சொல்லிமுடிக்கும் போதே, அவருக்கு பின்னால் இருந்த ஹால்வேயில் தீப்தியின் உருவம் தெரிந்தது.

சற்றே லூசான மெல்லிசான வெள்ளை நிற நைட் பேண்ட், உடலுடன் ஒட்டிய மெரூன் நிற டிஷர்ட் அணிந்து நடந்துவந்தாள். அவள் அதுமட்டும் தான் அணிந்திருக்கிறாள் என்பதை ஜன்னலின் வழியே வந்த சூரியஒளி அவளின் உடைகளின் உள்ளே சென்று உடலின் அவுட்லைனைக் காட்டி உறுதிசெய்தது. I am a bad girl என்று மார்பின் மீது எழுதியிருந்த வாசகத்தை அவள் முலைக்காம்புகள் பின்னாலிருந்து குத்திக்கொண்டிருந்தன.

அருகில் வந்தவள் 'ஹாய்' என்று கை ஆட்டிவிட்டு கணவனின் பின்னல் சோபாவின் மேல் ஒரு கை ஊன்றி நின்றாள். 

'ஹாய். மொதல்ல கங்கிராட்ஸ்' என்றேன்

'தாங்க் யூ. நீங்க எப்போ வந்தீங்க?' என்றாள் 

'இப்போதான். 2 வாரம் ஆச்சு'

'***** எப்படி இருக்கா?'

'நல்லா இருக்கா. அவதான் சொன்னா நீங்க இங்க இருக்கீங்கன்னு'

'ஓ ஆமா. ஒரு தடவ வந்திருந்தா'

'சாரி. வேற வேலையா வந்தனால எதுவும் வெறும் கையோட வந்திட்டேன்' என்றேன் அவரைப் பார்த்து.

'பரவால்ல. நோ பார்மாலிட்டீஸ். என்ன சாப்பிடறீங்க?'

'இட்ஸ் ஓகே. எதுவும் வேண்டாம்'

'முதல் தடவ வந்திருக்கீங்க. டீ?' எனக் கேட்டவர் என் பதிலுக்கு காத்திருக்காமல் பின்னல் திரும்பி 
'தீப்தி பால் இருக்குல?' எனக் கேட்டார்.

 

'ஆங். கொண்டுவரேங்க' என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே சமையலறை நோக்கி சென்றாள். 

காமராகம் வாசித்துச் சென்ற பேண்டீஸ் போடாத அவள் பின்னழகை ஏக்கத்தோடு ஒரு நொடி ரசித்துவிட்டு அவரிடம் திரும்பி  பொதுவாக பேச ஆரம்பித்தேன்.
சிலநொடிகளில் உர்ர் என்று என் போன் உதறி மெசேஜ் வந்ததை சொன்னது. எடுத்துப் பார்த்தேன் 

'என் டெக்ஸ்ட் பக்கலயா?' - தீப்தி தான். 10 அடிக்கு முன்னிருந்த சமயலறையில் இருந்து அனுப்பியிருந்தாள்.

'அதுக்கு முன்னாடி உன் வீட்டுக்காரர் என்ன பாத்திட்டாரு' 

  

'இன்னைக்கு கைக்கு கூட எட்டதா?'

'கண்ணுக்கு எட்டுனதே போதும்' என்றுவிட்டு அவள் கப்புகளை உருட்டும் சத்தம் கேட்டது.

சற்றுநேரத்தில் ஒரு தட்டின் மேல் இரு கோப்பைகளுடன் மெல்ல நடந்துவந்தாள். அவருக்கு என்றும் எனக்கொன்றும் வைத்துவிட்டு காலி தட்டுடன் உள்ளே சென்றாள்.

'ரெஸ்ட்ரூம் எங்க இருக்கு?' என்று அவரைக் கேட்டேன்.  

'உள்ள. மொதல் லெப்ட் டோர்' என்று அவருக்கு பின்னல் கைகாட்டிவிட்டு கோப்பையை எடுத்தார்.

நான் உள்ளே செல்லவும், தீப்தி சமையலறையிலிருந்து வெளியே வரவும் சரியாக இருந்தது. இது தான் சந்தர்ப்பமென சட்டென்று அவள் இடது கையைப் பிடித்து இழுத்து சுவரில் சாய்த்தேன்.

என்ன என்பது போல் பார்த்தாள்.

உதட்டைக் குவித்துக் காட்டினேன்.

மூச்சை இழுத்து முறைத்துப் பார்த்தாள்.

அரைக் கண்ணை மூடி கெஞ்சுவது போல் பார்த்தேன்.

பார்வையை எனக்குப் பின்னல் செலுத்தி வரவேற்பறையில் இருந்த கணவரைப் பார்த்தாள்.

நான் சற்றும் யோசிக்காமல் அவள் உதட்டில் என் உதட்டை அழுத்தினேன். கொஞ்சம் திடிக்கிட்டவள் பின் அமைதியாக வாங்கிகொண்டாள். என் இடது கையால் அவளது இடுப்பை சுற்றி வளைத்து எனக்குள் இழுத்தேன். விரைத்த என் அண்மை அவள் வயிற்றில் அழுத்த தேய்த்துக்கொண்டே வலது கையை ட்ஷர்ட்டுக்கும் பேண்டுக்கும் நடுவே இருந்த வெற்று இடுப்பில் வைத்து அழுத்தினேன்.

பிறகு சட்டென்று டீஷர்ட்டுக்குள் வலது கையை  விட்டு பிரா இல்லாத அவளது இடது முலையை பற்றினேன். டக்கென்று அவள் இடதுகையை என் கைமேல் வைத்து உறுதியாக பிடித்துகொண்டாள். என் கைக்குள் அடைப்பட்டு இருந்த முலையை பிசைந்துகொண்டே காட்டைவிரலால் அவளது முலைக்காம்பை நசுக்கிக்கொண்டிருந்தேன். அப்போது சின்ன செருமல் சத்தம் கேட்க இருவரும் விலகிக்கொண்டோம். 

டிஷர்ட்டை நன்றாக இழுத்துவிட்டுக் கொண்டு ஹால் நோக்கி நடந்துசென்றாள். நான் சிலவினாடிகள் கழித்து, வெறும் பிளாஷ்சை அழுத்திவிட்டு ஹாலுக்கு வந்தேன்.

'ஆறியிருக்கும்னு நினைக்கறேன். சூடு பண்ணச்சொல்லவா?' எனக் கேட்டார்.

'ஏற்கனவே பண்ணிட்டாங்களே. சூடாத்தான் இருக்கு' என்றேன் ஓரக்கண்ணால் அவளைப் பார்த்துக்கொண்டே. லேசாக முறைத்தாள்.

'சரிங்க. நான் கிளம்பறேன்' என்று காலி தேநீர் கோப்பையை டீபாயின் மீது வைத்துக்கொண்டே சொன்னேன்.

'அதுக்குள்ளயா? இருந்து சாப்டுட்டு தான் போகனும்' என்றார்.

'இல்லங்க. கொஞ்சம் வெளிய வேலை இருக்கு' என்று கதவு நோக்கி நடந்தேன்.

'இன்னொரு கண்டிப்பா சாப்பட்ற மாதிரி வாங்க'

'கண்டிப்பாங்க' என்று இருவரிடமும் சொல்லி விடைபெற்றேன்.

அதன்பின் வந்த நாட்களில் தினமும் பேசினோம். எல்லாப் பேச்சுகளும் 'ஹாய்'யில் ஆரம்பித்து 'எங்கே?எப்போ?' என்பதிலேயே முடிந்தது. எங்கள் இருவருக்கும் அடுத்தவர் உடலின் ஸ்பரிசமும் கதகதப்பும் வியர்வை ஈரமும்  தேவையாய் இருந்தது. எது எங்களை இதை நோக்கி நகர்த்தியது என்று தெரியவில்லை; தெரிந்துகொள்ள தேவையும் இல்லை. எங்களுக்கு தேவைப்பட்டது எல்லாம் பாதுகாப்பான ஒரு இடமும் சிலமணி நேரமும் தான்.

வெறும் காமப் பேச்சுகளும், ஏக்கப் பெருமூச்சுகளும் எனக்கு ஒருவாறு அலுப்பை உண்டாக்கியது. அவளுக்கும் தான். முழுதாக உரித்து அனுபவித்து ரசிக்க வாய்ப்பு அமையாதோ என்றே தோன்றியது. அப்போது ஒருநாள்-

'ஓய்' என்று செய்தி அனுப்பினாள்.

'ஓய்' என்றேன்.

'அடுத்த வாரம் திங்கட்கிழமை பிரீயா?'

'உனக்காக எப்பவும் பிரீ தான்'

'ஓகே. கன்பார்ம் பண்ணிட்டு சொல்றேன்'

வீட்டுக்காரர் வெளியூர் எங்கோ செல்கிறாரோ என்று என் மனமும், ஆஹா ஒருவழியாக ஆசைதீர அனுபவிக்கப் போகிறோமா என்று என் ஆண்மையும் குறுகுறுக்க ஆரம்பித்தது. ஆனால் அன்றிரவு வரை அவளிடமிருந்து எந்தச் செய்தியும் இல்லை.

அடுத்த நாள் மதியம் அழைத்தாள்.

'திங்கட்கிழமை ப்ரீ தான?' எனக் கேட்டாள்.

'அப் கோர்ஸ்' என்றேன் 

'ஓகே. ஞாயிற்றுகிழமை நான் எங்க அம்மா வீட்டுக்கு போறேன்' என்று அவள் சொன்னது எனக்கொருவித ஏமாற்றத்தைத் தந்தது. அதைக் குரலில் காட்டாமல் 

'வாவ். வாழ்த்துக்கள்' என்றேன் 

'ச்சோ. அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல வேற ஒரு பங்க்சன்'

'ம்ம்'

'சோ சண்டே என்னை அங்க கொண்டுபோய் விட சொல்லிருக்கேன். மதியம் அப்பா அம்மா அந்த பங்க்சனுக்கு போயிருவாங்க'

'நீ போகலையா?' கொஞ்சம் உற்சாகமானேன்.

'இல்ல. எதாவது காரணம் சொல்லிட்டு வீட்லயே இருக்க போறேன். தனியா'

'ஹே சூப்பர். துணைக்கு நான் வரட்டுமா?'

'ம்ம். 12 மணிக்கு மேல வாங்க. எவ்வளவு சீக்கிரம் முடியுமோ அவ்வளவு சீக்கிரம். ஏன்னா சாயங்காலம் வந்துருவாங்க'

'செம. இப்பவே எனக்கு தூக்குது. சொதப்பிராதே?'

'சொதப்பாத மாதிரி தான் பிளான் பண்ணிருக்கேன். அதுக்கப்பறம் உங்க லக்.'

'ஓ அப்போ சொதப்புனா உனக்கு எதுவும்  இல்ல?'

'நீங்க சொதப்பாம இருந்தா சரி. ஓகே அப்போ பாப்போம். பை'



'பாத்திருவோம். முழுசா'

'ம்ம்க்கும். பை'

'பை'

இம்முறையாவது மிச்சமின்றி முழுதாக முடித்துவிட வேண்டும் என்ற ஆசையோடும், தடங்கல் எதுவும் வந்துவிடக்கூடாது என்கிற பயத்தோடும் அவள் தந்த முகவரியை நோக்கி காரை செலுத்திக்கொண்டிருந்தேன். அதுவொரு தனி வீடுகள் கொண்ட கேட்டட் கம்யூனிட்டி. உள்ளே நுழைந்ததும் அவளுக்கு கால் செய்தேன். வீட்டில் யாருமில்லை திட்டப்படி நடந்தது என்று சொன்னாள். பாதிக் கிணறு தாண்டிய திருப்தியில் அவள் தெரு ஆரம்பித்திலேயே ஓரமாக காரை நிறுத்தினேன். யாராவது வந்துவிட்டால் தப்பித்துச் செல்ல வசதியாக இருக்குமென்று. அவளுக்கு போன் செய்துகொண்டே காரிலிருந்து இறங்கினேன். பேசிக்கொண்டே வேகமாக அவள் வீட்டை அடைந்தேன்.

வாசலுக்கு வந்துவிட்டேன் என்றதும் கதவை லேசாக திறந்து அதன் பின்னால் நின்றுகொண்டாள். நான் உள்ளே நுழைந்ததும் கதவை சாத்தி தாழிட்டாள்.