மல்லிகை என்றும் மணக்கும் - பகுதி - 11

 அவர் என்னுறுப்பில் முத்தமிட்டதும் எனக்கும் சுர்ரென்று உடம்பில் உணர்ச்சி ஏற என்னை அறியாமல் நான் என் கால்களை மேலும் விரித்துக் கொடுத்தேன். என் வயிற்றில் கை வைத்து மேலும் என்னை நன்றாக சாய்ந்திருக்க வைத்து அவர் நாக்கை உள்ளே விட்டு சுழற்ற நான் என் கண்களை மூடி அதை ரசித்து அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தேன். என்னை போலவே அவருக்கும் வாய் வேலையில் நல்ல ஆர்வம் இருக்கும் போல.... வெகுநேரம் எனக்குள் ஆழம் பார்ப்பது போல அவர் தனது நாக்கை முடிந்த மட்டும் உள்ளே நுழைத்து சுழற்றியும் உறிஞ்சியும் விளையாடிக் கொண்டிருக்க எனக்கு இரண்டு முறை ஆர்கஸம் ஏற்பட்டு அதன் பயனாய் அவர் முகம் முழுக்க நனைந்து ஈரமானது. அவருக்கு வாய் வலிக்க மட்டும் உறிஞ்சி விட்டு அதிலிருந்து நாக்கை வெளியே எடுத்து என்னுறுப்பின் இரண்டு புறத்து இதழ்களையும் மொத்தமாக பிடித்து கடித்தார். நான்...'ஆ....ஆ...' என்று மெதுவாக கதி விட்டேன். அதற்கு அவர் என்னைப் பார்த்து சிரித்தபடி எழுந்து என்னை அப்படியே திருப்பி நீள வாட்டமாக படுக்க வைத்து என் மேல் படர்ந்தார்.

என் பென்னுறுப்பில் இருந்து வெளியேறிய நீர் அவர் முகம் முழுக்க பரவி ஈரமாக இருந்தது. அந்த முகத்துடனே என் மீது படர்ந்து என் கால்களை விரித்து அவருடைய சுன்னியை என்னுள் நுழைத்து இயங்க நானும் அவர் முதுகை என் கைகளால் சுற்றி இறுக்கிப் பிடிக்க அவருடைய இயக்கம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வேகமெடுத்தது. ரயிலின் ஓட்டத்தில் இருந்த தாலாட்டு மாதிரியான ஆட்டமும் அவருடைய வேகமான இடிப்பும் சேர்ந்து மிகவும் ரம்மியமான அனுபவத்தைத் தந்தது. இந்த சூழ்நிலை எனக்கு மேலும் கிளர்ச்சியை உண்டாக்க நான் என் இரு கால்களையும் அவர் இடுப்பை சுற்றி போட்டுக் கொண்டேன். இவரும் பரவாயில்லை....

.என் கணவர் போலவே நல்ல நேரமெடுத்து இயங்கிக் கொண்டிருந்தார். இவருடைய சுன்னியும் என் கணவருடையதைப் போல சரியான அளவில் இருந்தது. ஏழெட்டு நிமிடங்களுக்குப் பிறகு என் இரு புறத்திலும் ஊன்றி இருந்த கைகளை எடுத்து என்னுடைய இரண்டு முலைகளின் மீது வைத்து பிய்த்து எடுப்பதை போல மேல் நோக்கி முகத்தை ஏந்திய வாரு என்னுள் அவருடைய நீரைப் பாய்ச்சினார். அந்த நீரின் சூடு எனக்குள்ளே இறங்க அவர் இடுப்பைச் சுற்றி போட்டிருந்த என் காலாக்கல் என்னை அறியாமலேயே அவரை இருக்கின. அப்படியே இரண்டு நிமிடத்துக்கு மேல் இருவரும் படுத்திருந்தது பின்னர் ஆசுவாசப் படுத்திக் கொண்டு என் மேலிருந்து அவர் எழுந்தார். அவர் எழுந்து நின்றவுடன் நான் அப்படியே படுத்த நிலையில் தலையை திருப்பி அவர் சுன்னியைப் பார்க்க அந்த நைட் லாம்பின் மெல்லிய வெளிச்சத்தில் அது ஈரத்தில் பளபளவென்று தெரிந்தது. என்னை ஒரு திருப்தியான புன்னகையோடு பார்த்து கொண்டே என் தலைப்பக்கத்தில் இரண்டு ஜன்னல்களுக்கும் இடையே தாழ்வாக இருந்த வாஷ் பேசினில் குனிந்து நின்று சுன்னியை கழுவினார். இப்போது நானும் எழுந்து உட்கார்ந்து அவரிடம் 'முகத்தை நல்லா கழுவுங்க...' என்று சொல்ல, முகத்தையும் நன்றாக கழுவி எனக்கு வழி விட, நான் எழுந்து போய் அதே வாஷ் பேசினில் வாய் கொப்பளித்து கால்களை விரித்து நின்று கழுவி கொண்டேன். கப்போர்ட்டில் இருந்து இரண்டு டர்க்கி டவல்களை எடுத்து அவைதம் ஒன்றை கொடுத்து விட்டு மற்றொரு டவலால் நான் நன்றாக துடைத்துக் கொண்டேன். இருவரும் ட்ரெஸ் போட்டுக் கொண்டு நெருக்கமாக உட்கார்ந்து கொஞ்ச நேரம் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே அடுத்து ஸ்டேஷன் நெருங்கி விட்டதென்றும் என்னை உறங்கி ரெஸ்ட் எடுக்கவும் கூறி அவர் எழுந்து சென்றார். நான் கதவை இழுத்து அடைத்து லாக் செய்து விட்டு நல்ல அகலமான அந்த பெர்த்தில் உட்கார்ந்து அப்படியே படுத்துக் கொண்டேன். எனக்கு இப்போதுதான் குளிர் உரைத்தது. இவ்வளவு நேரம் தற்செயலாகக் கிடைத்த அந்த வாய்ப்பில் லயித்திருந்ததால் கேபினுள் ஓடிக் கொண்டிருந்த ஏஸியின் குளிர்ச்சி எனக்கு இது வரை உணர முடியாமல் போயிற்று. குளிர் உறைத்தால் கம்பளியை எடுத்து மூடிக் கொண்டு கண்னயர்ந்தேன். அதிகாலை நான்கு மணி அளவில் கதவு தட்டப்படும் சப்தம் கேட்டு விழித்தேன். TTR தான் வந்திருப்பார் என்று எண்ணி கதவைத் திறக்க நான் நினைத்த மாதிர்யே அவர்தான் நின்று கொண்டிருந்தார். நான் கதவை திறந்தவுடன் உரிமையோடு உள்ளே வந்து அவராகவே திரும்பி கதவை அடைத்து தாளிட்டார். 'நல்லா உறங்குனீங்களா... இன்னும் ஒரு மணி நேரம்தான் நீங்க இந்த ட்ரைன்ல இருப்பீங்க...அதுதான் கொஞ்ச நேரம் உங்க கிட்ட பேசிகிட்டு இருக்கலாம்னு வந்தேன்.. உங்களுக்கு ஒன்னும் இடைஞ்சல் இல்லையே...?' என்று கேட்க....... 'நல்ல உறக்கத்தில் இருந்து எழுப்பிட்டு கேக்குறத்தைப் பார்' என்று மனசுக்குள் திட்டிய படி.... 'இல்லை... அதெல்லாம் ஒன்றும் இல்லை... ' என்று சொல்லி விட்டு வாஷ் பேசினில் முகம் கழுவி துடைத்த படி சீட்டில் உட்கார்ந்தேன். 'ரொம்ப டயர்டா இருக்கீங்களா....?' 'அப்படி எல்லாம் இல்லை... கொஞ்ச நேரம் உறங்கிட்டேன்ல... அதான்...ஒரு மாதிரி இருக்கு....' 'இனிமேல் இந்த மாதிரி வருவீங்களா...?' 'இல்லை....இப்படி அடிக்கடி எல்லாம் வரதில்லை...எப்பவாவது தான்...' 'அப்படின்னா உங்களை பாக்க முடியாதா....?' எனக்கு இப்போது உரக்க கலக்கம் மறைந்து விட்டது. 'அதுதான் இப்போ நல்லா பாத்துட்டீங்களே..' 'அதனாலதான் கேட்டேன்.. ' 'இல்லை... நாளை மறுநாள் இதே ட்ரைன்ல திரும்பி வருவேன்....' 'நாளை மறுநாளா. நான் அன்னைக்கு டூட்டியில் இருக்க மாட்டேனே....' என்று சொல்லி என் அருகில் நெருங்கி உட்கார்ந்து என்னை அனைத்துக் கொண்டார்... அதிகாலை நேரம்...அதுவும் நல்ல குளிர்ந்த சூழ்நிலையில் அவர் அப்படி என்னை அனைத்தது எனக்குப் பிடித்து போக, நானும் அவர் தொழில் சாய்ந்து கொண்டேன். அப்படி அனைத்த நிலையிலேயே ஒரு கையை என் சுடிதாருக்கு மேல்புறமாக உள்ளே விட்டு ஒரு முலையை பிடித்து அழுத்தினார். ---------- அவர் சுடிதாருக்குள் கை விட்டு அமுக்குவதற்கு வசதியாக நான் அவர் மேல் நன்றாக சாய்ந்து கொடுக்க இரண்டு முலைகளையும் மாறி மாறி அமுக்கி விட்டார். அந்த சுகத்தை அனுபவித்துக் கொண்டே நான் அவன் பேன்ட் ஜிப்பில் கை வைத்து அதை இறக்கி உள்ளே கை விட்டு அவர் சுன்னியைப் பிடித்து வெளியே எடுத்தேன். அதை வெளியே எடுத்து உருவி விட்டு அதை நோக்கி குனிந்தேன். அதற்கு வாகாக அவர் என் மாப்பிலிருந்து கையை எடுக்க நான் அதி வாய் வைத்து சப்பி விட்டேன். கொஞ்ச நேரம் சப்பி விட்டதும் அவர் என்னை விட்டு விலகி எழுந்து என்னை எழ வைத்து சுடிதாரை கழட்டச் சொல்ல நானும் மறுக்காமல் சுடிதாரையும் கீழே இருந்த பேண்டையும் கழட்ட அவரும் தனது பேண்டையும் ஜட்டியையும் கழட்டி என்னை சீட்டில் படுக்க வைத்து என் ஜட்டியை உருவி போட்டு என் மேல் படர்ந்து அவர் சுன்னியை என்னுள்ளே விட்டு இடிக்கத் தொடங்கினார். நான் அவர் இடிகளை வாங்கி கொண்டே, 'என்ன... இவ்வளவு அவசரம்....?' என்று கேட்க, 'இன்னும் கொஞ்ச நேர்ததான் இருக்கு... அதான்....' என்று சொல்லி இடியை வேகப்படுத்தினார். இந்த முறை கொஞ்சம் கூடுதலான நேரமெடுத்து என்னுள்ளே நீரைப் பாய்ச்சி எழுந்தார். 'என்ன... இப்போது திருப்தியா...?' 'ம்ம்.. இது போதும்... இப்போ விட்டால் உங்களை இனி பார்க்க முடியாதே...அதுதான்...' 'அதுதான் இவ்வளவு அவசரமா....?' 'ஆமாம். இந்த மாதிரி அழகியை சாதாரணமா செய்யும் வாய்ப்பு எப்போதும் கிடைக்குமா என்ன...?' 'சும்மா ஐஸ் வைக்காதீங்க...' 'இல்லை உண்மையாத்தான் சொல்றேன்... நீங்க உண்மையிலேயே ரொம்ப அழகு...' என்று சர்டிபிகேட் கொடுத்து கொண்டு திரும்பவும் கட்டிப்பிடித்து இறுக்கினார். பிறகு இருவரும் ட்ரெஸ்ஸை போட்டுக் கொண்டிருக்கும் போதே எனக்கு போன் வந்தது. எடுத்து பார்க்க, சிவகுமார்தான் கூப்பிட்டார். போனை ஆண் செய்து நான் 'ஹலோ..' என்றதும் மறுமுனையில் 'குட் மார்னிங் ஜாஸ்மின்... நான் ஸ்டேஷனுக்கு வெளியேதான் வெயிட் பண்றேன்... இன்னும் கால் மணி நேரத்தில் உங்க ட்ரைன் இங்க வந்திடும்.. நான் உள்ளே வரவா... இல்லை நீங்களே ஸ்டேஷன் வாசலுக்கு வந்துருவீங்களா...?' 'இல்லை... நானே வந்திடறேன்... ' என்று சொல்லி போனை அணைக்க, TTR என்னிடம் எனது போன் நம்பரை கேட்டார்... நான் அதற்கு சம்மதிக்காமல் 'வேண்டாமே ப்ளீஸ்.... நம்ம சந்திப்பு இத்தோடு போதும்... போன் எல்லாம் வேண்டாம்... எனக்கும் சரி... உங்களுக்கும் சரி... ஃபேமிலி இருக்கு... ப்ளீஸ்...' என்று சொல்ல, அவரும் வேறு வழியில்லாமல் சரி என்று தலையாட்டி என்னிடம் பை சொல்லி கதவை திறந்து வைத்து சீட்டில் இருந்து கொண்டார். நான் என்னை ரெடியாக்கி பேக்கை எடுத்துக் கொண்டு இறங்குவதற்கு தயாராக இருந்தேன். வண்டி ஸ்டேஷனுக்குள் நுழைந்து கொண்டிருந்தது. நான் என் பேக்கை எடுத்துக் கொண்டு கேபினிலிருந்து வெளியே வந்து வாசலை நோக்கிப் போனேன். வாசல் படியின் அருகில் கொஞ்சம் அகன்ற இடம் இருந்ததால் நான் அங்கே ஒதுங்கி நின்றேன். TTR அங்கே எனக்காக காத்து நிற்பது தெரிந்தது. என்னை பார்த்து சிரிக்க நானும் பதிலுக்கு சிரித்தேன். வண்டி வேகம் குறைந்து நிற்க என் பேக்கை வாங்கி எனக்கு முன்பாக இறங்கி நான் இறங்குவதற்கு கை கொடுத்து இறக்கி விட்டு பேக்கை என்னிடம் தந்து பிரியா விடை கொடுத்தார். நானும் பதிலுக்கு கண்களால் விடை கொடுத்து ஸ்டேஷன் வாசலை நோக்கி நடந்தேன். வீட்டிலிருந்து கிளம்பி ஒரு இரவுக்குள் இரண்டு முறை ஒரு அன்னியருடன் உறவு கொண்டாயிற்று. இன்னும் இரண்டு நாள்களுக்குள் சிவகுமாருடன் எத்தனை முறை உறவு கொள்ள வேண்டியிருக்குமோ தெரியவில்லை...என்று மனதுக்குள் சிந்தனை ஓட, கூடவே நாமும் ஒரு விலைமாதைப் போலாகிறோமோ என்று ஒரு சின்ன வேதனையும் எழுந்தது. நானும் என் கணவரும் வித விதமாக செக்ஸை அனுபவிக்க ஆசைப்படுகிறோம் என்பது உண்மைதான். ஆனால் அதற்காக இந்த மாதிரி செக்ஸுக்குகாக ஓர் ஆண்மகனைப் ஊர் விட்டு ஊர் வர வேண்டுமா..? என்றெல்லாம் சிந்தித்தபடி வாசலுக்கு வந்தேன். அங்கே வாசல் அருகிலேயே சிவகுமார் நின்று கொண்டிருந்தார். அன்று பார்த்ததை போலில்லாமல் மேலே டீ-ஷர்ட்டும் கீழே ட்ராக் சூட்டும் அணிந்திருந்தார்.

சரிதான்... இங்கிருந்து என்னை கூடிப்போய் ட்ரெஸ் இல்லாமல்தான் என்னை உருட்டி எடுக்கப் போகிறார்.... அதற்கு இந்த ட்ரெஸ் போதாதா என்ன...? என்னைப் பார்த்தவுடன் முகத்தில் சிரிப்புடன் கைதூக்கி அசைக்க நானும் அவரை நோக்கி கை அசைத்துக் கொண்டே அவர் அருகில் போனேன். 'என்ன....ட்ரைன் பிரயாணம் எப்படி இருந்தது?' என்று உரிமையுடன் மனைவியிடம் கேட்பது மாதிரி கேட்டார். 'ம்ம்... நல்லா இருந்தது....' என்று சொல்லி புன்னைகைக்க, 'வாங்க... முதல்ல நீங்க ஃப்ரஷ் ஆகுங்க.. டீ குடிக்கிறீங்களா...? 'ம்ம்... கண்டிப்பா டீ வேணும்...' என்று சொல்ல எதிரில் இருந்த ஒரு காஃபி ஷாப்புக்கு கூட்டிச் சென்று டீ ஆர்டர் செய்து விட்டு எனக்கெதிரில் அமர்ந்து என் முகத்தை பார்த்து, 'கொஞ்சம் டயர்டா தெரியரீங்களே ஜாஸ்மின்... என்ன... ட்ரைன் பிரயாணம் ஒத்துக்கலையா...?' 'அப்படி எல்லாம் இல்லை.... குளிச்சா சரியாப் போய்டும்....' எனக்குத்தானே தெரியும்... நைட் ரெண்டு ஷிப்ட் எடுத்தால் டயர்டா இருக்காம என்ன செய்யும்...? காஃபி குடித்துக் கொண்டிருக்கும் போதே அவர் என்னிடம் ஒரு சின்ன பாக்ஸ் மாதிரி ஒன்றை தந்தார். நான் அதை என்னவென்று கண்ணால் கேட்க, 'காஃபி குடிச்சிட்டு இங்க பக்கத்துலேயே உங்களுக்கு ஒரு ரூம் ரிசர்வ் பண்ணி வச்சிருக்கேன். நீங்க அங்கே போய் நல்லா குளிச்சு ரெஸ்ட் எடுங்க... நான் ஒரு ரெண்டு மணி நேரத்துல வந்து உங்களை பிக்கப் பண்ணிக்கிறேன்.. இது ஒரு பாரின் இம்போர்டெட் லோஷன். ரொம்ப காஸ்ட்லியான லோஷன். நீங்க குளிக்கப் போறதுக்கு ஒரு கால் மணி நேரத்துக்கு முன்னாடி இந்த லோஷனை உடம்பு முழுக்க அப்ளை பண்ணிகிட்டு அப்புறமா குளிங்க.. அப்புறம் உங்களுக்கே தெரியும் இதோட அருமை' 'அப்படின்னா நீங்க என்னை இங்கே தனியா விட்டுட்டு போகப் போறீங்களா...?' 'பயப்படாதீங்க.... எனக்கு தெரிஞ்ச லாட்ஜுதான்.. ரொம்ப பாதுகாப்பான இடம்தான். நான் உங்களை அங்கே விட்டுட்டு என் வீடு வரை போய்ட்டு ப்ரெஷ்ஸ்ஸாகி வந்துடறேன்....' நான் மனசில்லாமல் தலையாட்ட காஃபி குடித்து முடித்திருந்தோம். இருவரும் எழுந்து வெளியே வந்து அவர் காருக்கு வந்து ஏறி ஒரு மூன்று நிமிட பயணத்தில் ஒரு பெரிய லாட்ஜுக்குள் நுழைந்தது. இருவரும் இறங்கி உள்ளே போனோம். சிவக்குமாரை பார்த்துவுடன் அங்கிருந்த ரிசப்சன் சிப்பந்தி எழுந்து வணக்கம் சொல்லிக் கொண்டே எங்களைப் பார்த்து வர, பதிலுக்கு இவரும் வணக்கம் சொல்லி 'இவங்கதான் நான் சொன்ன எங்க ஆஃபீஸ் ஆடிட்டர். ரூம் ரெடியா இருக்கா...?' என்னைப் பார்த்து மிகுந்த மரியாதையுடன் வணக்கம் மேடம் என்று சொல்லி விட்டி அவரைப் பார்த்து 'ஆமா ஸார்... ரெடியா இருக்கு....' என்று சொல்லிக் கொண்டு ரூம் பாயைக் கூப்பிட்டு ரூம் சாவியை எடுத்துக் கொடுத்து என் பேக்கை வாங்க சொல்லி எங்களோடு அனுப்ப லிஃப்ட் ஏறிச் சென்று மூன்றாவது ப்ளோரில் இருந்த ஒரு ரூமை திறந்து பேக்கை கொண்டு போய் உள்ளே வைத்து சிவக்குமாரிடம் டிப்ஸ் வாங்கி கொண்டு அந்த ரூம் பாய் வெளியே போக சிவகுமார் கதவின் அருகில் சென்று நின்று என்னை நோக்கி திரும்பி 'ஓகே .. ஜாஸ்மின்... நான் கிளம்புகிறேன்.. இப்போ மணி ஆறேகால். சரியா 8 மணிக்கு நான் வந்திருவேன். நீங்க ரெடியா இருங்க... உங்களுக்கு இந்த டைம் போதுமா... இல்லை கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுக்கனுமா....?' 'இல்லை நான் ரெடியா இருப்பேன் ட்ரைன்ல நல்லா தூங்கிட்டுதான் வந்தேன்...' 'அப்படின்னா சரி... நான் கிளம்புறேன்... பை...' என்று சொல்லி விட்டு வெளியே சென்றார். அவர் போனவுடன் நான் கதவை லாக் செய்து விட்டு ரூமை சுற்றி நோட்டம் விட்டேன். மிகவும் விஸ்தாரமான ரூம். ஒரு இரண்டு மணி நேரம் ரெஸ்ட் எடுப்பதற்கு ஏன் இத்தனை பெரிய ரூம்...? ம்ம்... எனக்காக என்ன வேண்டும்னாலும் செய்ய தயாராக இருக்கிறேன் என்று அவர் சொன்னது சரிதான் போலும்.... ஆனாலும் மனிதர் இப்போது எவ்வளவு ஜென்டிலாக நடந்து கொண்டார்...? என்னைப் பார்த்து ஒரு அசட்டுச் சிரிப்போ அல்லது ஒரு சீண்டலோ தொடுதலோ எதுவும் இல்லாமல் எவ்வளவு நாகரீகமாக நடந்து கொண்டார்...? அதுவும் நான் அவங்க அபீஸோட ஆடிட்டராமே நான்...? அதை நினைத்து எனக்குள்ளே சிரித்து கொண்டேன். இப்போ இவ்வளவு டீசன்டாக இருக்கிறார்... ஆனால் மூடு வந்தால் மட்டும் அந்த ஆட்டம் போடுகிறாரே....? கணவரும் பசங்களும் என்ன செய்து கொண்டிருப்பார்கள்?... என்ற ஞாபகம் வந்தது. இந்த நேரத்தில் பசங்க என்லுந்து இருக்க மாட்டார்கள். அப்புறமா பேசிக்கலாம் என்று தீர்மானித்து என் ட்ரெஸ்ஸை கழட்டி பேட்டில் போட்டு விட்டு அப்படியே நிர்வாணமாக படுத்தேன். நிறைய தடவை குடும்பத்தோடு லாட்ஜில் தங்கி இர்ந்தாலும் இந்த மாதிரி தனியாக யாரும் இல்லாமல் லாட்ஜில் தங்கி இருப்பது இதுதான் முதல் முறை. அந்த தனிமையே எனக்குள் ஒரு கிளர்ச்சியை உண்டு பண்ணியது. அப்படி படுத்துக் கொண்டே அவர் தாங்க லோஷனை எடுத்துப் பார்த்தேன். பாக்ஸை திறந்தவுடன் அதனுள் ஒரு அழகான பாட்டில் இருந்தது. அதன் மூடியை திறந்து முகர்ந்து பார்த்தேன். சும்மா சொல்லக் கூடாது.. இது வரை அறிந்திராத நல்ல ரம்மியமான மனம் மனத்தை மயக்கியது. எதற்காக இதை தந்து இருக்கிறார்....? நான் எழுந்து அருகே இருந்த ஆளுயர கண்ணாடிஇல் என்னைப் பார்த்தேன். உண்மையிலேயே நான் அழகுதான். செதுக்கி வைத்ததைப் போல இருந்த எனது அங்கங்கள் எனக்கே என்னைப் கண்ணாடியில் நிர்வாணமாக பார்த்தபோது மனதுக்குள் சின்ன கர்வம் எட்டிப்பார்த்தது. இந்த அழகினால்தானே என்னைப் பார்க்கும் சபலப்படுகிறார்கள் ... ஆனாலும் இந்த கர்வம் இப்படி தனியாக இருக்கும்போது எனக்குள் ஏற்படுகிறதே தவிர ஒருபோதும் எதிர்ப்படும் ஆண்களிடம் அந்த கர்வத்தை வெளிப்படுத்த நான் விரும்புவது இல்லை. அப்படி இருந்தால் அது ஒரு வகையில் என்னிடம் மயங்குவதற்கு மாறாக ஒரு கட்டத்தில் என்னிடத்தில் வெறுப்பை ஏற்படுத்தும் என்பது தெரிந்தே இருந்தது. கண்ணாடி முன் மீன்று கொஞ்ச நேரம் என் அழகை நானே ரசித்து விட்டு அந்த லோசனை எடுத்து கையில் ஊற்றி உடம்பு முழுவதும் முழுவதும் தேய்த்தேன். ஒரு இடம் கூட விடாமல் நன்றாக தேய்து முடித்தபோது அந்த பாட்டில் அரைவாசி காலியாகி இருந்தது. அந்த லோஷனுடைய வாசனை எனக்கு ஒரு புது விதமான இன்ப லாஹீரியை உண்டுபண்ணியது. மிகவும் ரம்மியமான மணம். ம்ம்.. நன்றாக தேடிப் பிடித்துதான் வாங்கி இருக்கிறார். கால் மணி நேரம் குளிக்கச் சொல்லி இருக்கிறார். ஆனால் எனக்கு அதை விட கூடுதலான நேரம் அப்படியே அந்த லோஷன் பரவி இருந்த வெற்றுடம்போடு பெட்டில் டவலை விரித்து அமர்ந்து கொண்டு டீவீயை ஆண் செய்து ஒவ்வொரு சேனலாக மாற்றி மாற்றிப் பார்த்து கொண்டிருந்தேன். இந்த மாதிரி ஒரு ரம்மியமான தனிமையான சூழ்நிலையை இதுவரை அனுபவித்தது இல்லை. இது ரொம்பவும் எனக்கு பிடித்திருந்தது. லோஷனின் அந்த ரம்மியமான வாசனையும் தனிமையும் எனக்குள் காம உணர்ச்சியை உண்டாக்கி கொண்டிருந்தது. ஏறக்குறைய அரைமணி நேரம் கழித்து கொண்டு வந்திருந்த டூத் பிரஷ், பேஸ்ட் இத்யாதிகளை எடுத்துக் கொண்டு பாத் ரூமுக்கு போய் நல்ல நேரமெடுத்து ரெடியாகி வெளியே வந்து என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்தபடி மணியைப் பார்த்தால் ஏழரைதான் ஆகி இருந்தது. பேக்கிலிருந்து மற்றொரு சுடிதாரை எடுத்து சற்று நேரம் கழித்து போட்டுக் கொள்ளலாம் என்று நினைத்து பேண்டீஸ் மற்றும் பிராவை மட்டும் போட்டுக் கொண்டு திரும்பவும் டீவீயை ஆன் செய்து பார்க்க உட்கார்ந்த போது இன்டர்காம் போன் ஒலிக்க அப்படியே எழுந்து ரிசீவரை எடுத்து 'ஹலோ...' என்று சொல்ல, ரிசப்ஷனில் பார்த்த சிப்பந்திதான் பேசினார். மார்னிங் டிஃபன் சாப்பிட என்ன வேண்டும் என்று கேட்க நானும் எதாவது சாப்பிட்டால் நன்றாயிருக்கும் என்று நினைத்து சிம்பிளாக ஆர்டர் சொன்னேன். 'ஓகே மேடம்... ஒரு பத்து நிமிஷத்தில் நானே கொண்டு வருகிறேன்...' அவரைப் பார்த்தால் ரிசப்ஷன் மேனேஜர் போலத்தான் தெரிந்தது. 'ஏன்.. ரூம் பாய்ஸ் இல்லையா....?' 'இருக்காங்க... ஸார் சொல்லி இருக்கார் மேடம்... நீங்க ரொம்ப முக்கியமான கஸ்ட்டுன்னு... அதுதான் வேறு யாரையும் அனுப்பாம நானே கொண்டு வாரேன்...' நானும் சரி என்று சொல்லி போனை வைத்தேன். டக்கென்று என் மனத்தில் ஒரு சின்ன கிளுகிளுப்பான யோசனை தோன்றியது. ஒரு வேலை இதுதான் என் அழகின் மேல் எனக்கிருந்த கர்வத்தின் உந்துதலா...? தெரியவில்லை. ஆனாலும் என் மனத்தில் உதித்த அந்த குறும்புத் தனமான ஐடியாவை செய்து பார்க்க என் மனம் என்னைத் தூண்டியது. அங்கிருந்த மற்றொரு டவலை எடுத்து உடலைச் சுற்றி கட்டிக் கொண்டு கண்ணாடியில் பார்த்தேன். என்னுடைய பாதி மார்பு நடுவில் கீழிறங்கும் இடைவெளியோடு தெரிந்தது. இரண்டு புறமும் நான் போட்டிருந்த ஊதாக் கலர் பிராவின் பட்டைகள் கவர்ச்சியாகத் தெரிந்தது. கீழே என் முட்டிக்கு மேல் ஒரு ஜாண் வரை ஏறி முழுதாகப் பார்த்தால் மிகவும் கவர்ச்சியாகத் தெரிந்தது. அப்படியே போய் கதவின் லாக்கை விடுவித்து சும்மா அடைத்து விட்டு மீண்டும் கண்ணாடிக்கு முன் வந்து ஈரமாயிருந்த தலை முடியை வாரி பின்னால் ஒரு கேஷுவலான ஜடை போட்டுக் கொண்டு நின்றேன். நான் எதிர் பார்த்தது போலவே, கதவு தட்டப் படும் ஓசை கேட்டு, இங்கிருந்தபடியே 'யாரு' என்று குரல் கொடுக்க ரிசப்ஷனில் இருந்தவர் 'டிஃபன்' என்று சப்தம் கொடுத்தபடி கதவை லேசாகத் திறந்து தலையை நீட்டி என்னைப் பார்க்க, நான் நின்ற கோலத்தைப் பார்த்து 'ஓ.. சாரி மேடம்... சாரி மேடம்...' என்று தலையை பின்னோக்கி இழுத்து கதவை அடைக்கப் போனார்.

நான் இங்கிருந்தே 'பரவாயில்லை....கொண்டு வாங்க....' என்று சப்தம் கொடுக்க, மீண்டும் கதவு திறந்தது. முன்னை விட கொஞ்சம் கூடுதலாக திறந்து 'உள்ளே வரலாமா மேடம்...?' என்று மிகவும் பணிவாகக் கேட்க, நான் 'உள்ள வாங்க....' என்று கூறிக் கொண்டு கதவை நோக்கி நான் இரண்டடி எடுத்து வைத்தேன். என்னிடம் இருந்து அனுமதி கிடைத்தவுடன் கதவை இன்னும் நன்றாக திறந்து வெளியே பார்த்து 'ம்ம்... உள்ளே கொண்டு போய் வை..' என்று அவர் சொல்ல இது என் பார்வையில் படாமல் இருந்த வேறொரு ரூம் பை போல இருந்த ஒரு பையன் இரண்டு கைகளாலும் ஒரு பெரிய பீங்கான் தட்டை வேறொரு பீங்கான் தட்டால் மூடி உள்ளே கொண்டு வந்தான். நான் இதை சற்றும் எதிர்பார்க்காததால் கொஞ்சம் தடுமாறிதான் போனேன். ஆனாலும் கதவைத் திறந்து இருவரும் உள்ளே வந்து விட்டதால் என்னால் ஒன்றும் செய்ய முடியாமல் அப்படியே நின்று விட்டேன். அந்த இருவருடைய பார்வையும் என்னை மேலிருந்து கால் வரை மேய்ந்து கொண்டிருக்க, மிகுந்த தடுமாற்றத்தோடு அந்த பையன் டிஃபன் தட்டை பெட்டின் அருகில் இருந்த மேஜையின் மேல் வைக்க கதவின் அருகிலேயே நின்று விட்ட அந்த ரிசப்சன் சிப்பந்தி மேலே அடியெடுத்து வைக்க மறந்து போய் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

ரிசப்சன் மேனேஜரை மட்டும் எதிர்பார்த்து அவரிடம் கொஞ்சம் கவர்ச்சி விளையாட்டு விளையாடலாம் என்று ஆசையாக இருந்த எனக்கு எதிர்பாராமல் கூடவே ஒரு பையனும் வந்ததால் என் ஆசையை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு 'நீங்க வர இன்னும் கொஞ்சம் லேட்டாகும் அதுக்குள்ள ட்ரெஸ் மாத்தலாம்னு பாத்தேன்...' என்று அவரைப் பார்த்து சொல்ல, 'சாரி மேடம்... வரும்போது திரும்பவும் உங்களுக்கு போன் பண்ணிட்டு வந்திருக்கனும்... தப்பா நினச்சுக்காதீங்க.... சார்ட்டா ஒன்னும் சொல்லிட வேண்டாம் மேடம் ப்ளீஸ்.... ' 'பரவாயில்லை... நீங்க ஒன்னும் கவலைப் படாதீங்க...' என்று நான் சொல்லியும் பயம் நிறைந்த முகத்துடன் அந்த பையனை கூட்டிக் கொண்டு வெளியே சென்று கதவை மூடினார். அவரை நினைத்து எனக்கே கொஞ்சம் பாவமாகப் போயிற்று. அவருக்கு கொஞ்சம் தரிசனம் காட்டி விளையாடலாம் என்று நினைத்தது இப்படி சப்பென்று போய் விட்டதே .... என்ன செய்ய...?

மனதை தேற்றிக் கொண்டு டீவீ பார்த்துக் கொண்டே டிஃபன் சாப்பிட்டு முடித்தேன். சிவகுமார் வந்து விடுவார் என்று எழுந்து சுடிதார் போட்டு சின்னதாக மேக்கப் முடித்து ரெடியாக இருந்தேன். சொன்னது போல் சரியாக 8:45க்கெல்லாம் இண்டெர்காம் போன் சிணுங்க எடுத்தால் சிவகுமார்தான் பேசினார். 'நான்தான் பேசுறேன்... ரெடியாயிட்டீங்களா...? கிளம்பலாமா...?' 'நான் ரெடிதான்.,...' 'நீங்களே கீழ வந்துருவீங்களா....நீண் வரணுமா...?' இல்லை நானே வந்துடறேன்....' என்று போனை வைத்து விட்டு மீண்டும் கண்ணாடியைப் பார்த்து ஒரு முறை என்னை பார்த்து எனக்குள் திருப்தியடைந்தவளாய் பேக்கை எடுத்துக் கொண்டு கதவை திறக்க, வெளியே ரெடியாக வேறொரு ரூம் பாய் நின்று கொண்டிருந்தான். ரூமை விட்டு நான் வெளியே வந்ததுமே அவன் என்னிடம் இருந்து பேக்கை வாங்கிக் கொண்டு 'வாங்க மேடம்...' என்று சொல்லி எனக்கு முன்னே நடந்து லிப்டை திறந்து என்னை ரிசப்ஷனுக்கு கூட்டிச் சென்றான். அங்கே ரிசப்சன் அருகிலேயே சிவகுமார் நிற்க அவருக்கு அருகில் சற்றே பயந்தே முகத்துடன் அந்த மேனேஜர் நின்று கொண்டிருந்தார். சிவகுமார் இப்போது அன்று பார்த்ததை போல மிகவும் அழகாக ட்ரெஸ் பண்ணியிருந்தார். என்னைக் கூட்டிக்கொண்டு ஆபீசுக்குப் போவதை போலவே இருந்தது அவருடைய தோற்றம். அவருடைய தோற்றம் என்னையும் கொஞ்சம் மயக்கத்தான் செய்தது. அவரை நோக்கி நடந்து கொண்டே அவரை பார்த்து ரசித்தேன், நானும் அவரும் ஒன்றாக நடந்தால் ஒரு நடுத்தர வயது தம்பதிகள் என்றுதான் பார்ப்பவர்கள் நினைப்பார்கள். நான் ரிசப்சன் பக்கத்தில் போனதும் 'என்ன....நல்ல ரெஸ்ட் எடுத்தீங்களா...? கிளம்பலாமா...?' என்று கேட்க... 'ம்ம்....' என்று நான் தலையாட்டி சொன்னவுடன்....ரிசப்சன் மேனேஜரை திரும்பிப் பார்த்து 'ஓகே வாசு... நாங்க கிளம்பறோம்... கணபதி வந்தால் சொல்லிடுங்க...' என்று சொல்லி விட்டு என்னிடம்...'வாங்க...' என்று என் பேக்கை வாங்க கை நீட்டினார்.... நான் மறுத்து நானே பேக்கை கொண்டு வாரேன் என்று சொல்ல, நானும் மேனேஜரிடம் 'வரட்டுமா..?' என்று சொல்லி விடை பெற்று அவர் முன்னே நடக்க நான் அவரை பின் தொடர்ந்தேன். அவர் ரிசப்ஷனை விட்டு இறங்கி நடந்து போய் வேறொரு காரின் அருகே போனார். அந்தக் காரின் அருகில் இவரை ஒத்த வயதுள்ள ஒருவர் காரின் கதவை திறந்து வைத்துக் கொண்டு எங்களை பார்த்தபடியே நின்று கொண்டிருந்தார். ட்ரைவர் போலும்...... ஆனான்ள் என் பார்வைக்கு அவரைப் பார்க்க ட்ரைவர் மாதிரி தெரியவில்லை. இது அன்றும் இன்று காலையும் கொண்டு வந்த காரில்லாமல் வேறொரு காராக இருந்தது. ஏதோ நிஸ்சன் என்று எழுதி இருந்தது. எனக்கு கார் பற்றி எல்லாம் அவ்வளவாகத் தெரியாது. ஆனால் இந்தக் காரும் பார்க்க மிக அழகாக இருந்தது. இவர் எத்தனை கார் வைத்து இருக்கிறார் என்று நினைத்துக் கொண்டே காரின் அருகே போக அந்த ட்ரைவர் என்னிடம் இருந்து பேக்கை வாங்கி டிக்கியை திறந்து உள்ளே வைத்து மீண்டும் டிக்கியை மூடி விட்டு சிவக்குமாரை பார்த்து 'போகலாமா....?' என்று கேட்டார். சிவக்குமாரும் 'போகலாம்' என்று சொல்ல அவர் ட்ரைவர் சீட் பக்கத்து கதவை திறந்து உள்ளே அமர, சிவகுமார் பின் பக்கத்து கதவை திறந்து என்னை உள்ளே ஏறச் சொன்னார். நான் ஏறிக் கொண்டதும் சிவகுமார் மறுபுறம் வந்து கதவை திறந்து உள்ளே ஏறி அமர்ந்தார். அவர் ஏறிக் கொண்டதும் முன்னால் இருந்த ட்ரைவர் காரை ஸ்டார்ட் செய்து லாட்ஜை விட்டு வெளியே வந்து காரை செலுத்தினார். காரின் உள்ளே நல்ல மணம் வீச அது நான் காலையில் உபயோகித்த லோஷன் மணம் வர எனக்கு இப்போதுதான் புரிந்தது. அது அந்த லோஷனின் மணம்தான் என்று. காரினுள்ளே ஏசி ஓடிக் கொண்டிருந்ததால் அதன் மணம் தூக்கலாக இருந்தது. பின் சீட்டில் நானும் சிவக்குமாரும் மிகவும் குறைந்த இடைல்வெளியில் உட்கார்ந்திருக்க ட்ரைவர் மிகவும் சீரான வேகத்தில் வண்டியை ஓட்டிக் கொண்டிருந்தார். ஏறக்குறைய அரை மணி நேரத்திற்கும் மேலாக கார் ஓடிக் கொண்டிருக்க சிவகுமார் என்னிடம் ஒன்றுமே பேசாமல் காரின் முன்புறத்தில் பார்த்தபடி அமைதியாக இருந்தார். அவர் எதாவது பேசுவார் என்று நான் எதிர்பார்த்தேன். ஆனால் அவன் மௌனமாகவே இருக்க, நான் என் செல்போனை எடுத்து என் கணவருக்கு போன் செய்து நான் நல்லபடியாக வந்து இறங்கி விட்டேன் என்றும் இப்போது சிவகுமார் சாரோடு காரில் போய்க் கொண்டிருக்கிறேன் என்றும் சொல்லி விட்டு பசங்களை பற்றி விசாரித்து விட்டு போனை அனைத்து வைக்க இப்போது கார் நகரத்தை விட்டு வெளியே வந்து விட்டத்தை போல் தெரிந்தது. நல்ல அகலமான சாலையில் கார் ஓட, இப்போதுதான் சிவகுமார் என்னை பார்த்து, 'அப்புறம் ஜாஸ்மின்... சொல்லுங்க.... ரூம் நல்லா இருந்ததா...?' 'அப்பாடா...இப்பவாவது உங்களுக்கு பேச தோணிச்சே...?' அவர் நான் அப்படி சொன்னதும் லேசாக சிரித்து விட்டு, 'சிட்டியை விட்டு வெளியே வரட்டுமே என்றுதான் காத்துகிட்டு இருந்தேன்...' 'ஓகோ...அதுதான் அப்படி ஒண்ணுமே பேசாமல் வந்தீங்களா...?' 'ஆமாம் ஜாஸ்மின்...நான் தந்த லோஷன் எப்படி இருந்திச்சி...?' 'ம்ம்...ரொம்ப நல்ல லோஷன்...இந்த மாதிரி எல்லாம் லோஷன் இருக்குன்னு எனக்கு இதுவரை தெரியாது... பாருங்க...இப்ப கூட அந்த லோஷனோட ஸ்மெல் இருக்கே...' 'அப்படியா...எங்க பாக்கட்டும்...' என்ற வாரு என்னை நோக்கி முகத்தை நெருக்கமாக கொண்டு வர, நான் அவரைப் பார்த்து 'ட்ரைவர்...' என்று மிகவும் தணிந்த குரலில் கை காட்டிச் சொல்ல, அவர் அதற்க்கும் அதே மாதிரி சிரித்து, என்னைப் போலல்லாமல் சத்தமாகவே, 'அதெல்லாம் நம்ம ட்ரைவர்தான்.. உங்களுக்கு எந்த பயமும் தயக்கமும் வேண்டாம்...' என்று சொல்லிக் கொண்டு என்னை நோக்கி நெருங்கி வந்து என் தோளில் முகர்ந்து பார்ப்பதைப் போலச் செய்ய, என் பார்வை ட்ரைவர் மீதே கவலையுடன் பதிந்திருக்க, சிவகுமார் ஒரு கையால் என் முகத்தை பிடித்து தன்னை நோக்கி திருப்பி, 'நான்தான் சொல்றேனே.... நம்ம ட்ரைவர்தான். நாம இப்போ எங்கே எதுக்கு போறோம்னு கூட அவனுக்குத் தெரியும்...' நான் பதிலுக்கு ஒன்றும் சொல்லாது, கேள்விக்குறியுடன் அவரை நோக்க, 'எதுக்கு அப்படி பாக்குறீங்க...? நான் எல்லாம் சொல்லித்தான் கூட்டிகிட்டு வரேன்.. அவனுக்கு எல்லாம் தெரியும்...அதனால நீங்க கவலைப் படாம இருங்க...' 'ஆனாலும்.....' என்று நான் இழுக்க, 'என்ன ஆனாலும்.... இங்க நாம என்ன செஞ்சாலும் ஒன்னும் பிரச்சினை இல்லை... அவன் பார்த்தால் என்ன... வெளிய சொல்ல மாட்டான்...' என்று சொல்லி கொண்டே இப்போது என்னை இழுத்து அவரும் என்னை நோக்கி சற்று நகர்ந்து அணைத்தபடி ட்ரைவர்-இ நோக்கி 'ட்ரைவர்... இங்க என்ன நடந்தாலும் நீ திரும்பி பார்காம வண்டியை ஓட்டு...சரியா...நான் சொன்னது எல்லாம் ஞாபகம் இருக்கில்ல...?' அவர் பாடி சொன்னதை கேட்டு பின்புறம் திரும்பி பார்க்காமலேயே 'ஓகே' என்று ஒற்றை வார்த்தை மட்டும் சொல்லி விட்டு கருமமே கண்ணாக கார் ஓட்டுவதை தொடர, சிவகுமார்...என் கழுத்தைச் சுற்றி கை போட்டு என் ஒரு பக்க முலை தொடுவது போல இருந்து கொண்டு என்னிடம் பேசு கொடுத்தார். எனக்கும் இப்போது கொஞ்சம் கூச்சம் விலகியது போல் இருந்தது. இவர்தான் இந்த அளவுக்கு சொல்கிறாரே.... நாமும்தான் இதற்குத்தானே வந்திருக்கிறோம்... ட்ரைவர் பார்த்தால்தான் என்ன...? என்று மனதுக்குள் தைரியம் பிறந்தது.

நெருங்கி உட்கார்ந்தபடி, ஆனால் மார்பில் போட்ட கையை ஒன்றும் செய்யாமல் அப்படியே வைத்துக் கொண்டு என்னை பற்றியும் என் கணவர் குழந்தைகளைப் பற்றியும் பற்றி விசாரித்து, பின்னர் அவர் மனைவி குழந்தைகளைப் பற்றி என்னிடம் கூறியபடி வர, கார் இப்போது வேகம் குறைந்து ரோட்டோரமாக இருந்த ஒரு சிறிய தோப்பு மாதிறியான ஒன்றிற்குள் நுழைந்து நின்றது. நான் அந்த இடத்தை பார்த்து மீண்டும் கேள்விக் குறியுடன் அவரை ஏறிட்டுப் பார்க்க, 'என்ன ஜாஸ்மின்....அப்படி பாக்குறீங்க... ட்ரெஸ் மாத்துறதுக்குத்தான்... எனக்கு இந்த ட்ரெஸ்சிலேயே வர முடியுமா.... சிட்டிக்குள்ளே யாரும் பாத்துருவாங்களோன்னுதான் இந்த மாதிரி ஆபீசுக்கு போவது மாதிரி வந்தேன்... இனி நாம எப்படி இருந்தாலும் யாரும் தெரிஞ்சவங்க என்னை பார்க்க முடியாது... நீங்கலும் வேற ட்ரெஸ் போட்டுக்கோங்க...நான் உங்களுக்கும் ட்ரெஸ் வாங்கிட்டு வந்திருக்கேன்...' என்று என்னையும் இரங்கச் சொன்னார்... எனக்கு இப்போது ட்ரைவர் மேல் இருந்த கூச்சம் இல்லாதிருந்தது. நமது கொண்டாட்டம் இங்கிருந்து தொடங்கி விட்டது என்பதும் எனக்கு புரிய, நான் எவ்வித மறுப்பும் சொல்லாமல் கீழே இறங்கினேன். பின்னால் டிக்கியை திறந்து ஒரு பெரிய கவரை எடுத்து பிரிக்க அதனுளிலிருந்து நிறைய புதிய உடைகள் எடுத்து என்னிடம் காட்டினார்... அவர் அதிலிருந்து ஒரு ஷார்ட்ஸ் மற்றும் ட்-ஷர்ட்டை எடுத்துக் கொண்டு வேறொரு ட்ரெஸ்ஸி என்னிடம் எடுத்து தந்து போட்டுக் கொள்ளச் சொன்னார். அதை பிரித்துப் பார்க்க பெண்கள் அணியும் காட்டன் ஷார்ட்ஸ் மற்றும் கை இல்லாத பனியன் தெரிந்தது. நான் அவரிடம் 'இதையா போடா சொல்றீங்க.... இதை போட்டுக்கிட்டு இன்னும் எவ்வளவு தூரம் போகனும்...? 'எவ்வளவு தூரம் போனால் என்ன...இனிமேல் நாம் ரெண்டு பெரும் காதல் பறவைகள்... யாரும் பார்த்தால்தான் என்ன...?' அவர் சொல்வதும் சரிதான்... யார் பார்த்தால்தான் என்ன.... என்னை யாருக்கு தெரியப் போகிறது...? 'சரி.. இதை எங்க வச்சு போட்டுகிறது...?' என்று சுற்று முற்றும் பார்க்க, இவரும் ட்ரைவரும் நல்ல இடமாகத்தான் பார்த்து வண்டியை நிறுத்தி இருக்கிறார்கள் என்பது புரிந்தது. ட்ரெஸ் மாத்த மட்டும் இல்லை ... ட்ரெஸ் இல்லாம நின்னா கூட யாரும் சுலபத்தில் பார்க்க முடியாது. அந்த அளவுக்கு பெரிய பெரிய மரங்கள் வளர்ந்து அது ஒரு நல்ல மறைவிடமாக அமைந்திருந்தது. என் கேள்விக்கு பதிலாக அவர் எதையோ சொல்ல வாயெடுக்க நான் அவரைப் பார்த்து, 'ஒன்னும் சொல்ல வேண்டாம்... இங்கேயே வச்சு மாத்திக்கலாம்... சரிதானே...' என்று இப்போது நான் அவரைப் பார்த்து சிரித்தபடி சொல்ல, அவர் என் பதிலில் திருப்தி அடைந்தவராய், பதிலுக்கு சிரித்தபடி, 'தட்ஸ் குட்...' என்று சொல்லிக் தான் போட்டிருந்த பேன்ட் சர்ட் ஷூ இத்யாதிகளை கலைந்து வேறு ஜட்டியோடு நின்று அந்த ஷார்ட்ஸை எடுத்து போடக் போக, நான் நன்றாகத் தெளிந்து காமக் கூத்துக்கு மனசுக்குள்ளே ரெடியாகி இருந்ததால், 'அது மட்டும் எதுக்கு... அதையும் அவுத்துப் போட்டுற வேண்டியதுதானே....' என்று சொல்லி சிரிக்க, 'உஙக்ளுக்கே வேண்டாம்னா எனக்கும் வேண்டாம்....ஆனா இந்த மாதிரி நீங்களும் உள்ளே பிரா பேண்டீஸ் போடாமதான் அதை போட்டுக்கணும்... சரியா...' நான் 'டன்' என்று சொல்லி கை பெரு விரலை காட்ட அவருக்கு குஷியாகி விட்டது. என் முன்னாலேயே அவர் பனியனையும் ஜட்டியையும் கழற்றி விட்டு என்னையும் கழற்றச் சொல்ல நானும் அப்படியே என் ட்ரெஸ் முழுவதையும் கழற்றிப் விட்டு இருவரும் அம்மணமாக நிற்க அந்த கார் நல்ல உயரமாக இருந்ததாலும் நாங்கள் காருக்கு மறைவில் நின்றதாலும் சாலையில் செல்லும் எவருக்கும் எங்களை சட்டென்று பார்க்க முடியாது. இருவரும்எதிர்எதிரேநிர்வானமாகநின்றுகொண்டுஒருவரைஒருவர்மேலிருந்துகீழேவரைஎன்னவோமுதன்முதலாகப்பார்ப்பதைப்போலபார்த்துக்கொண்டு நின்றோம். 'என்னஅப்படிபாக்குறீங்க...? இதுக்குமுன்னாலபாக்காதமாதிரி....?' 'அப்படிஇல்லைஜாஸ்மின்... அன்னைக்குஎன்னதான்உங்களைமுழுசாபாத்திருந்தாலும்இப்போபாக்கும்போதும்நீங்கஎனக்குபுதுசாத்தான்தெரியறீங்க...' 'அப்படிஎன்னபுதுசாதெரியுது....?' 'அதுஎப்படி,..ஜாஸ்மின்... ரெண்டுகுழந்தைங்கபெத்தபிறகும்உங்கஉடம்புஇந்தமாதிரிகட்டுக்குலையாமஇருக்கு,,?' 'ம்ம்... எனக்குஎப்படிதெரியும்...?' 'அதுவும்சரிதான்... கடவுள்கொடுத்தவாரம்... அதுஉங்களுக்குஎப்படிதெரியும்...? உங்களைஇப்படிபாக்கும்போதுஎனக்குஎன்னன்னவோதோணுது....?' 'என்னதோணுது...?' 'உங்களைகூடவேவச்சுக்கணும்போலதோணுது...' 'அதான்இப்பஉங்ககூடத்தானேஇருக்கேன்...' 'இப்போமட்டும்இல்லை...எப்பவுமே...' 'ம்ம்...சரிதான்... கொஞ்சம்விட்டால்என்னைதிரும்பஅனுப்பமாட்டீங்கபோலஇருக்கே...?' 'நீங்கசரின்னா... அதுக்கும்நான்ரெடிதான்... உங்களைஎன்கூடவேவச்சுஅணுஅணுவாரசிச்சுஅனுபவிக்கணும்போலஇருக்கு...' '........................' 'என்னஒன்னும்சொல்லமாட்டேன்றீங்க...?' 'என்னபதில்சொல்லன்னுதெரியாமத்தான்......அதுசரி.. இதுபிரின்சிபாலுக்குதெரியுமா..?' நான்திடீரென்றுபேச்சைமாற்றிபிரின்சிபாலைப்பற்றிகேட்டதும்.... 'இல்லை...அவனுக்குதெரியாது... நீங்களும்சொல்லவேண்டாம்..' நான்சரிஎன்றுதலையாட்டிஅவருடையதுப்பாக்கியைப்பார்க்க, 'என்னஜாஸ்மின்...இதுவேனுமா....?' என்றுகேட்டுக்கொண்டேஅதைபிடித்துமேலும்கீழும்ஆட்டினார். நானும்குஷியானமனநிலையில்இருந்ததால், 'பிறகுவேண்டாமா...அதுக்குத்தானே 400 கிலோமீட்டர்கடந்துவந்திருக்கேன்...' நான்அப்படிசொன்னதுகண்டிப்பாகஅவருக்குஉள்ளுக்குள்ளேஉசுப்பேற்றிஇருக்கவேண்டும்... என்னைநெருங்கிவந்துநின்றுஎன்கையைபிடித்துஅவர்சுன்னியைபிடிக்கச்செய்து 'உங்களுக்குஇதுஉண்மையிலேயேபிடிச்சுருக்கா...' 'இதுஎன்னகேள்வி... பிடிக்காமலாநீங்ககூப்பிட்டஉடனேபுருஷனையும்பிள்ளைங்களையும்விட்டுட்டுஓடிவந்திருக்கேன்...' என்றுசொல்லிக்கொண்டேஅவருடையசுன்னியைபிடித்துஇழுத்துஆட்டினேன். நான்அதைஆடிவிட்டவுடன்என்மூளையைஒருகையால்பிடித்துகிள்ளிவிட்டு 'சிகரட்பிடிக்கலாமாஜாஸ்மின்...?' நான்எல்லாவற்றுக்கும்தயாராகவேஇருந்ததால் 'ம்ம்... சரி...' என்றுசொல்லஅவர்ட்ரைவர்என்றுகூப்பிடவாயெடுத்தார். நான்டக்கென்றுஅவர்வாயைகையால்போத்திக்கொண்டு, 'என்னநீங்க... ’நாம்இந்தகோலத்துலஇருக்கும்போதுஅவரைகூப்பிடுறீங்க...?' நான்அப்படிசொன்னதும்என்கையைஅவர்வாயிலிருந்துஎடுத்துவிட்டுஎன்னைப்பார்த்துஒருகள்ளச்சிரிப்புசிரித்தார். அவர்சிரிப்புஎனக்குஎதையோஉணர்த்த, அவர்முகத்தைஉற்றுப்பார்த்து 'எதுக்குசிரிக்கிறீங்க.... நீங்கசிரிக்கிறதைப்பார்த்தால்எனக்குஎன்னவோபயமாஇருக்கு..' என்றுநான்கொஞ்சம்முகத்தைசீரியசாகிகொண்டுசொன்னேன். அவர்என்முகத்தைபிடித்துகன்னத்தில்தடவிவிட்டு, 'ஜாஸ்மின்... என்மீதுஉங்களுக்குமுழுநம்பிக்கைஇருக்கா .. இல்லையா..?' 'ம்ம். உங்கமீதுநம்பிக்கைஇருக்கு...' ‘'நான்என்னசெஞ்சாலும்எங்கஇருந்தாலும்உங்களைகஷ்டப்படவிடமாட்டேன்என்றுநம்புறீங்களா...? 'ம்ம்... நம்புறேன்...' 'அப்பசரி... நான்இப்போகேட்கிறதுக்குநீங்கஇப்போபத்திசொல்லுங்க...' 'என்னகேட்கபோறீங்க...?' இப்படிபேசிக்கொண்டிருக்கும்போதேஅவர்கைகள்என்னைஅவருடன்இருக்கிஅனைத்துஎன்பின்புறத்தில்விரல்களால்வருடிக்கொண்டிருததார். அவருடையவருடல்எனக்கும்ஆதரவாகஇருந்ததால்நான்சற்றுகிறக்கத்துதான்அவரிடம்இணைந்துநின்றேன். -------------------- 'நான்என்னசெஞ்சாலும்நீங்கஎன்னைநம்பிசம்மதிச்சுஒன்னும்சொல்லாமஇருப்பீங்களா..?' நான்உடனேபதில்சொல்லாமல்அவருடையஅணைப்பில்அப்படியேகண்னாயர்ந்துகொஞ்சநேரம்நின்றுபிறகுஅவரைப்பார்த்துச்சொன்னேன். 'நீங்கஇப்படிஎல்லாம்பெருசாபீடிகைபோடும்போதேஎன்னவோசெய்யாப்போறீங்கன்னுபுரியுது... ஆனால்என்னன்னுதெரியலை.... சரி... நான்உங்களைநம்பிவந்திருக்கேன்... என்னைநீங்கஅந்தமாதிரிஏதும்கஷ்டப்படுத்தமாட்டீங்கன்னுநம்புறேன்... என்மேல்நீங்கள்எத்தனைஆசைவச்சிருக்கீங்களோஅந்தமாதிரிநானும்உங்கமீதுஅவ்வளவுஆசைவச்சிருக்கேன்... அவ்வளவுதான்சொல்வேன்... அப்புறம்உங்கஇஷ்டம்...' என்றுநீளமாகசொல்லிமுடிக்க.... 'இதுபோதும்ஜாஸ்மின்.. நாம்ரெண்டுபெரும்இப்போஇங்கேஅவர்முன்னாடிநின்னுதான்சிகரட்குடிக்கப்போறோம்சரியா....?' நான்பதிலுக்குஒன்றுமேசொல்லாமல்அவர்முகத்தைபார்த்தவாறு, அவர்என்முகத்தைநிமிர்த்திஉதட்டில்முத்தமிட்டுபிறகுதிரும்பி 'மோகன்... இங்கவா.... சிகரட்எடுத்துட்டுவா....' என்றுட்ரைவரைஅழைக்கஎனக்குமனசுக்குள்ளேசற்றுபடபடப்பாகஇருந்தாலும்இத்தனைநேரம்அவர்சொன்னவார்த்தைகளின்தைரியத்தில்அவருடையஅணைப்பில்ட்ரைவரின்வரவைஎதிர்பார்த்துநின்றேன்.. சிகரட்லைட்டருடன்அந்தட்ரைவர்காரைசுற்றிக்கொண்டுஎங்கள்முன்னால்வர, நான்அவரைபார்க்கதைரியமின்றிசிவகுமார்மார்பில்முகத்தைபுதைத்துக்கொண்டுநிற்க, 'மோகன்... உன்முன்னாடிஇப்படிநின்னுசிகரட்பிடிக்கவெட்கப்படுறாங்க...' என்றுசொல்ல, அவரும்என்னைப்உற்றுப்பார்ப்பதைஎன்னால்உணரமுடிந்தது. சிவகுமார்என்னைஅவரிடம்இருந்துவிடுவித்துமோகனைப்பார்த்துதிருப்பிநிறுத்தவேறுவழியில்லாமல்மிகுந்தகூச்சத்துடன்அவரைபார்க்க, அவரும்என்னைஇப்போதுதான்முதன்முதலாகஇந்தகோலத்தில்பார்ப்பதால்கண்கள்விரியஎன்னைமேலிருந்துகீழாகஆராய்ச்சிசெய்வதுபோல்பார்க்க... அவர்அணிந்திருந்தபேண்டின்ஸிப்பகுதியில்புடைப்புஏற்பட்டதைநான்கவனிக்கத்தவறவில்லை.... 'என்னமோகன்.. எப்படிஇருக்காங்க... என்கம்பனிஆடிட்டர்.....?' என்றுசிவகுமார்அவரிப்பார்த்துகேஷுவலாகக்கேட்க, நான்இருவரையும்மாறிமாறிபார்த்தேன். என்பார்வையைபுரிந்துகொண்டு, சிவகுமார்என்னைப்பார்த்து, 'ஜாஸ்மின்... மோகன்ட்ரைவர்கிடையாது... என்னுடையப்ரெண்டுதான். சொந்தமாஆஃப்செட்பிரிண்டிங்ப்ரெஸ்வச்சிருக்கான்.. இந்தகாரும்இவணோடதுதான்... நம்மகூடத்தான்வரப்போறான்...' என்றுசொல்ல, நான்அவரைப்பார்த்துசெல்லமாகமுறைத்து, 'நான்கார்லஎறும்போதேநினைச்சேன்.. இவரைப்பார்த்தாட்ரைவர்மாதிரிதெரியலையேன்னு...அப்போநான்நினச்சசதுசரிதான்.... ப்ளான்பண்ணித்தான்எல்லாம்நடத்துறீங்களா...?' 'ஆமாஜாஸ்மின்... ஒன்னும்பயப்படவேண்டாம்... தைரியமாஇருங்க... நான்பாத்துக்கிறேன்...' 'அதுதான்பாத்துகிட்டுஇருக்கீங்களே....?' 'என்னமோகன்.. நீஒன்னும்சொல்லாமல்இருக்கே...?' 'இல்லைசிவா.... நீஅன்னைக்குஇவங்களைப்பத்திசொல்லும்போதுஅப்படிஎன்னபெரியரதியைப்பாத்துட்டான்... இந்தஅளவுக்குகிறங்கிபோய்ட்டான்னுஉன்னைபத்திநினச்சேன்....ஆனாஇப்பத்தான்தெரியுது... நீ சொன்னதெல்லாம்எந்தளவுக்குஉண்மைன்னு... இன்னும்சொல்லப்போன நீசொன்னதுகம்மிதான்சிவா....நான்அங்கேலாட்ஜுலவச்சுபாக்கும்போதேஅசந்துபோய்ட்டேன்.. ஆனாவெளியேகாட்டிக்கலை... எங்கேஇருந்துப்பாஇந்தரதியைதேடிப்பிடிச்சே....?' என்னைபற்றிஎன்முன்னாலேயேஇரண்டுஆண்கள்இந்தஅளவுக்குபுகழ்ந்துபேசியதுஎனக்குபோதைஉண்டாக்கியது. 'போதும்... போதும்... எனக்குஜலதோஷம்தான்பிடிக்கப்போகுது....' என்றுநான்மோகனைப்பார்த்துசொல்ல...

'இல்லைங்க...நான்சொல்றதுஒன்னும்பொய்யில்லை...' 'சரி... மோகன்...அதைகுடு...' என்றுசிகரட்பாக்கட்டைவாங்கிஆளுக்கொன்றாய்பற்றவைத்துபுகைக்க, மோகனின்பார்வைஎன்னைவிட்டுஅகலாமல்இருந்தது. சிவகுமார்அதைகவனித்துவிட்டு 'என்னமோகன்... இப்பவேஎதாவதுசெய்யனும்போலஇருக்கா?' 'பிறகு....? இவங்கஇப்படிநிற்கும்போதுஎன்னாலஎப்படிசும்மாஇருக்கமுடியும்...?' 'என்ன ஜாஸ்மின்... நீங்கஎன்னசொல்றீங்க...?' நான்அவர்களைப்பார்த்து, 'இப்போவேண்டாமே...வேறஎங்கியாவதுவச்சுபாததுக்கலாமே...?' கொஞ்சம்யோசித்துசிவகுமார் 'அதுவும்சரிதான்... அங்கபோய்வச்சுக்கலாம்...சரியாமோகன்,...?' அதற்குமோகனும்கொஞ்சம்தயங்கி 'சரி... அப்படியேஆகட்டும்...' என்றுஎன்னைகண்களால்புணர்ந்தார். சிகரட்டைபுகைத்துமுடித்துவிட்டுநானும்சிவக்குமாரும்அந்தஷார்ட்ஸ்இத்யாதிகளைஅணிந்துகாரில்ஏறிபயணத்தைதொடர்ந்தோம். போகும்போதேசிவகுமார்கார்க்குள்விளையாட்டைஆரம்பித்துவிட்டார். நான்உள்ளேஒன்றும்போடாமல்அந்தகைஇல்லாதட்-ஷர்ட்டைஅணிந்திருந்ததால்உள்ளேகைவிட்டுமுலைகளைப்பிடித்துகசக்கியும்அமுக்கியும் உதட்டைகடித்தும்விளையாடநானும்மறுப்புச்சொல்லாமல்அவருக்குஈடுகொடுக்கும்விதமாகஅவருடையசுன்னியைஉள்ளேகைவிட்டுபிடித்துஆட்டிஉருட்டிவிளையாடினேன். அந்தலோஷனின்சுகந்தமனம்இப்போதும்என்னிடமிருந்துவீசிக்கொண்டிருந்தது என்னாலேயேஉணரமுடிந்தது.